yakında sönecek ses dalgalarımızın hoyratlığıyla
uzak memleketler olacak düşlerimizde
yok oluşun heybetli boşluğu geçip gidecek
saprofit besiniyiz aslında sadece
semirmek için yaşatılıyoruz
veya halefiyiz tanrının
kutsamakla kutsanıyoruz
her ihtimalde zamanın bir yerinden geçiyoruz
rastlamak için kaybettiklerimize
anlamlı olması için varlığımızın
sadece sevilebilmek için katlanıyoruz
tüm saçmalamamız bundan
medyumların kesin öngörüsü
yanılma ihtimalleri olmayan
ama asla söylemedikleri gerçek
ölümün soğuk denilen beşiği
yağmurlarla çamurlaşıp çürüyen bedenimizin kokusunu saklayan
cesetlik utancımızı örten mezarımızda
huzur içinde çürüyoruz
her parçamız bir saprofitin ağzında
çiçekte olmuyoruz
yeniden de doğmuyoruz
buraya kadar her şey biliyoruz
sadece kabullenmekten korkuyoruz...
