21 Ekim 2009 Çarşamba

...

yıllarla birikmiş tüm kayıplarımın
açık yaralarının üzerine örtünmüş
kabuk bağlamış yalnızlığımı söküp
merhem gibi uzandın boylu boyunca
sonra
zımparayla kazıdın kendini hunharca
eskisinden daha derin yaramdan
bir anda
ve artık kalmadı kanım
pıhtılaşıp kapanmaz bu yalnızlığım...

çok acı
farkında bile değilsin aslında bana ne yaptığının...

Hiç yorum yok: