...

şehir ışıkları yıldızları katlederken,
araba kornalarında sağırlaşan rüzgar
iki tarafı bilenmiş bıçak gibi keskin ıslak yanaklarda,
gündüze değmek için eğilirken gece,
uykusuz gözlere eziyet gibi gökyüzü
güneş mahmur ışıklarını bulutlarda gezdirmeye çıkarınca,
bütün şehir yıkık hayaller enkazı
çakılmış paslı bir mutsuzluk avuçlarına,
ölüm kokuyor,
küfür gibi
yokluğun,
kalp en fazla kaç parçaya bölünür?
ve kaç kere kırılabilir toplamda
bir hayat boyunca?
tuzla buz olan kalpten sızan kan
neresinde saklanır
leş gibi inat eden yaşamın ölüme uzaklığında?..

...

hep susmak doğruydu
boğumlarımda yuttuğum
yanlış aşkların gölgesinde
hep yalnızlık yoluydu
benim olmayan elleri tutan
başka ellerin gölgesinde
yürümekten yorulmadan
uzun yoldan bunalıp
ölüme samimi hayallerim

yok çarelerin yokluğunda
umut ne kadar ayıp
yasak aşkların korkusunda
unutmak ne kadar zor
neden unutmalı insan her defasında?

...

dokunsan ağlayacak gibiyim
üç beş kadeh şarap
biraz duman
birkaç anının ardından
mavi bir akşamüstü
dokunsan
ağlayabilir miyim?

...

yıl 1995,
taksimdeyim,
üşüyorum,
iki gün olmuş kar yağmayalı
ayağımın altında erimiş karları eziyorum.

yıl 1995,
taksimdeyim,
üşüyorum,
sinemadan yeni çıkmışım
kimbilir kim olduğumu düşlüyorum.

yıl 1995,
taksimdeyim,
üşüyorum,
ya daha az insan var dünyada
ya da ben daha küçüğüm
ve daha az insana çarparak yürüyorum.

yıl 1995,
taksimdeyim,
ayağımın altına erimiş karları ezmekteyim...

...

şehrin yosun tutmuş eteklerindeyim
karşımda denizin mehtap dansı salınmakta
buğulanmış ağlamaklı bulutların damlaları başucumda
birkaç yanıp sönmüş tütün beyaz filtreler ucunda
birkaç boş şişe üzerlerinde parmak izlerimle
dönmekte olan kızkulesi sulu gözlerimin önünde
yarınlarım azalmış harcanıp dünlerimde
bir koşu gidip düşlerimden yeni yarınlar doldurmalı ceplerime...

...

bugün lodos vurdu marmarayı kıyıya,
ayağımın altında ezildi ıslak ayak izleri,
hızlı hızlı yürüdüm sanki işim varmış gibi
saatime baktım sık sık, sanki biri bekliyormuş beni,
gözlerimi kaçırdım bana bakan gözlerden,
soğuk ellerimi cebimde ısıttım bazen.

bugün lodos vurdu marmarayı kıyıya,
ayağımın altında ezildi tüm beni sevenler,
yalnızlığıma kilitleyip kendimi, anahtarımı denize attım.
kırdım, üzdüm tüm benim için endişelenleri.
çekildim kalabalığın ortasına,
herkesin gözü önünde,
utanmadan,
yalnız kaldım...

...

hangi kıyılara vurdu dalgalarım
hangi rüzgarlarla yelken açtı gemilerim
bilmezsin,
ama ben denizim,
denizler ne kadar ıslanırsa yağmurla
yokluğun o kadar ıslatır yalnızlığımı...

...

pieta gibi uzandım yalnızlığın koynuna,
yaralı kanayan avuçlarımla,
günahsız, çıplak, son nefesim yanımda,
ha gayret geldiğim ana kucağında,
yaraladıklarım geldi aklıma, kendi yaralarıma bakınca...

...

ejderhaya aşık bir prensesin beyaz atlı prensiyim
öldürsem ejderhayı benden nefret edecek,

yabancılaştırmış varlığın yalnızlığımı
anayurdum yalnızlığıma dönüşümde
evlatlık verilmiş bir çocuk gibi korkularım
titriyor yorgun atımın ayak seslerinde

ejderhaya aşık bir prensesin beyaz atlı prensiyim
ben böyle masalın...

...

geldiğin yollar
gideceğin yolların izleridir
sevdiğin kadınlar
uykusuz gecelerin sesleridir.

sevmek uğruna ölünür
sevmek uğruna yaşanır
sevmekten korkarsa insan
boşadır aldığı nefes
ahı tutar ağaçların
boğulur insan
korkuların gölgeleriyle
hapsolmuş göğüs kafesinde..

...

korkuyorum,
gözlerimden
ellerimden
ama en çok dudaklarımdan,
zincirleri gergin
karanlık odada yetişmiş köpekler gibiler
yasak bahçelere doğru
talan etmeye meyleden...